یکی از روشهای
عجیب اسلامستیزان، در مبارزه با اسلام، این است که تفاوتهای بین مجازاتهای اسلامی
و مجازاتهای مرسوم در جهان غرب را، نشان می دهند و بعد مجازاتهای مرسوم در غرب را
مبنای متمدن بودن، قرار می دهند و سپس نتیجه می گیرند که مجازاتهای اسلامی وحشیانه
است! مثال بارز این امر نیز حدود اسلامی یا مجازات شلاق است.
در نقد این نوع از
هجومها باید عرض کنیم:
اولاً بر چه اساس و مبنایی
روش مجازات غربی، متمدنانه انگاشته می شود تا اگر مجازات اسلامی بر خلاف آن بود،
وحشیانه و غیرمتمدنانه انگاشته شود؟ به راستی بر اساس کدام معیار و منطق، مرز تمدن
و توحش را مشخص کرده اید؟ یا شاید می خواهید سفسطه کنید که اگر کشوری پولدارتر و
قدرتمندتر بود، روشش نیز صحیحتر است؟ ما هم می توانیم بگوییم که ما متمدن هستیم و
کسی که مثل ما نیست وحشی است. می توانیم بگوییم غربیها که قاتلان را اعدام نمی
کنند، مانند بسیاری از گونه های حیوانات هستند که اگر کسی همنوعشان را بکشد، به
جای اینکه به قاتل حمله کنند، فقط فرار می کنند تا از قاتل فاصله بگیرند، و به
همین شکل غربیها نیز با زندانی کردن قاتل، سعی در دور کردن قاتل از جامعه دارند تا
نتواند افراد بیشتری را بکشد. آیا این روش نقد، و خود را متمدن و مخالف را وحشی
خواندن منطقی است؟
ثانیاً ممکن است برخی بگویند
شلاق زدن نوعی شکنجه کردن است، ولی گویا این عزیزان فراموش می کنند که فردی را
برای سالها به درون زندان، آن هم با جوّی که زندان دارد و باید با افرادی که
اکثراً شخصیت بالایی ندارند، همنشین شود و نمی تواند به تفریحگاهها برود، شکنجه ای
بس عظیمتر از ضربات شلاقی است که درد آن خیلی زودتر از پایان زمان آزارهای روحی
زندان، تمام می شود.
ثالثاً سیاست کیفری اسلام دارای دو نوع درمان برای دو مرحله ویژه از
وضعیت جامعه است:
الف) پیش بینی مجازاتهای خفیف با شرایط اجرای آسانتر: جرائمی
که حاکی از وخامت شدید اوضاع اجتماعی نبوده و در شرایط عادی جامعه رخ می دهد، در این
دسته قرار می گیرد. این دسته از مجازاتها، جرائمی است که اختیارات قضات در این نوع
جرائم وسیعتر بوده و می توانند با در نظر گرفتن شخصیت مجرم و اوضاع واحوال ارتکاب جرم،
تصمیم مقتضی را در برخورد با وی اتّخاذ نمایند.( کتاب نقد، ش15 - 14،ص143 - 140)
ب) پیش بینی مجازاتهای شدید: اعمال این مجازاتها منوط به شرایط
و قیدهای فراوان است، به نحوی که گاه به ندرت فراهم می شود. این نوع مجازات ها از نوع
درمان های سخت است که تنها در شرایط خاص به کار گرفته می شوند.
این نوع درمان در جائی تجویز می شود که بزهکاری
در آن به وضع حادّ و بغرنجی رسیده، پردههای عفت دریده شده و ارتکاب جرائم در ملأ عام
قبحی ندارد. در کدام جامعه زنا واقع می شود، در حالی که چهار نفر مرد عادل شاهد وقوع
آن باشند؟ چنین جامعه ای قطعاً دچار بیماری چنان شدیدی شده که مداوای آن از راههای
عادی ممکن نیست و نیاز به شوک دارد. در جامعهای که خون بی گناهی را به ناحق بر زمین
می ریزند، کدام اهرم قوی می تواند از وقوع مجدد این بیماری خطرناک جلوگیری کند؟
گرفتن اموال مجرم، سلب آزادی او، اصلاح و درمان
مجرم، یا سازگار کردن او با جامعه، همه این امور در جای خود لازم و مفید هستند، اما
برای حفظ امنیت و حیات جامعه کافی نیست.
اسلام، سلب زندگی مجرم یا آزار او را هدف قرار نداده
است. سیاست کیفری اسلام بیشتر تهدید به مجازات است، تا اجرای آن، از این رو مثلا برای
اجرای حد سرقت، شرایط فراوانی گذاشته که جمع شدن همه آنها بسیار بعید است. همین طور
در زنا، لواط و جرایم عفافی، شرایطی را بیان می کند که مشخص می کند هدف اسلام بیشتر
جلوگیری از اشاعه فحشا و علنی شدن بزهکاری در جامعه است تا اجرای مجازات.
